Acer capillipes (klon hondoański) pochodzi z górskich lasów Japonii, gdzie rośnie między innymi obok Cercidiphyllum japonicum, Trochodendron aralioides i Zanthoxylum piperitum. Japoński zawodowy botanik Surawa Tschonoski odnalazł klon dla rosyjskiego botanika Karola Maksymowicza, który opisał ten gatunek w 1867 roku. W swoim rodzimym regionie Acer capillipes osiąga wysokość do piętnastu metrów. W Europie osiąga wysokość od sześciu do dziewięciu metrów, a jego korona jest półotwarta, szerokowazowa.
Holenderska nazwa klonu hondoańskiego („klon czerwony pasiasty”) pochodzi od charakterystycznych białych pasów na zielono-fioletowej korze i równie efektownych młodych, czerwonych pędów. Pędy te nadają młodym drzewom intensywnie czerwoną barwę. Na starszych gałęziach charakterystyczne białe paski są mniej widoczne. Wiosną mające od 3 do 5 klap liście są czerwone, a latem stają się ciemnozielone i mają czerwone żyłki oraz wyraźnie czerwone ogonki liściowe. To charakterystyczne drzewo zachwyca przez cały rok, ale szczyt popularności osiąga jesienią, kiedy to – w zależności od stanowiska – liście tworzą olśniewający pokaz w różnych odcieniach od pomarańczowo-czerwonego do żółtego. W maju Acer capillipes rodzi męskie i żeńskie zielonkawobiałe kwiaty w długich, zwieszających się gronach. Są one szczególnie lubiane przez pszczoły, motyle i inne owady. Po kwitnieniu na smukłych, drobno owłosionych szypułkach pojawiają się różowe do czerwonobrązowych, uskrzydlone owoce, co tłumaczy ich łacińską nazwę capillipes.
Odmiana Acer capillipes idealnie nadaje się do parków, (dużych) ogrodów i na pasy zieleni. Lubi gleby lekko kwaśne, żyzne, wilgotne, ale dobrze zdrenowane. Jako drzewo leśne klon hondoański nie lubi pełnego słońca, ale preferuje jasne miejsce o odpowiednim zacienieniu dla pędów. Acer capillipes wykazuje wrażliwość na suchy i ciepły mikroklimat i nie lubi konkurencji ze strony chwastów i traw przy korzeniach. Z tego względu zaleca się stosowanie mulczu.
