Acer cappadocicum subsp. lobelii (klon kapadocki podg. lobelii, synonim Acer lobelii) jest występującym najdalej na zachód podgatunkiem Acer cappadocicum. Drzewo to jest spotykane na południu Włoch i na Bałkanach, gdzie rośnie obok takich gatunków jak Fagus sylvatica, Quercus cerris i Alnus cordata. Klon Lobela został po raz pierwszy wyhodowany w 1865 roku. Opisał go włoski botanik Michele Tenore, który nazwał go na cześć flamandzkiego botanika Matthiasa de L’Obela. Wyrazisty kolumnowy pokrój, który wykształca się w młodym wieku, oraz równie charakterystyczna niebieskozielona woskowa warstwa na pędach sprawiają, że klon Lobela łatwo odróżnić od gatunku. W miarę dojrzewania korona staje się wąskowazowa. Naturalnie występujące okazy dorastają do wysokości dwudziestu metrów lub więcej, ale w uprawie ich wysokość ogranicza się do około osiemnastu metrów, a szerokość do zaledwie trzech do pięciu metrów.
Acer cappadocicum subsp. lobelii ma błyszczące, ciemnozielone, 5-klapowe liście, których brzegi są bardziej pofałdowane niż w przypadku gatunku. Jesienią liście przebarwiają się na złotożółty kolor. Pod koniec kwietnia lub na początku maja – co zbiega się w czasie z pojawieniem się liści – drzewo wypuszcza szczytowe, krótkie, żółtozielone kwiatostany, które są bardzo ważne dla pszczół i innych owadów. Po kwitnieniu pojawiają się skrzydlaki z dość płaskimi orzeszkami w prawie poziomych skrzydełkach. Szarobrązowa kora klonu Lobela jest pionowo prążkowana i łuszczy się w miarę dojrzewania drzewa. Paskowane są przede wszystkim młode, ale także starsze gałęzie i gałązki.
Klon Lobela wymaga gleby bogatej w składniki odżywcze, wilgotnej i niezbyt ciężkiej, a co za tym idzie, w miejscach utwardzonych potrzebuje podłoża bardzo dobrze dostosowanego do poprawy siedliska drzew. Odmianę Acer cappadocicum subsp. lobelii można zatem sadzić na powierzchniach utwardzonych. Dobrze toleruje ona wiatr i jest dosyć odporna na suszę. Kolumnowa korona sprawia, że drzewo to doskonale nadaje się na ulice i aleje. Podgatunek ten stanowi jednak również atrakcyjny pionowy akcent w parkach, ogrodach i na skwerach. Nie wytwarza odrostów na własnych korzeniach, jak ma to miejsce w przypadku szczepienia Acer cappadocicum subsp. lobelii na Acer cappadocicum.
