Acer pensylvanicum (klon pensylwański) pochodzi z północno-wschodnich obszarów USA i sąsiedniej południowo-wschodniej Kanady. Drzewo to można spotkać w lasach, w warstwie krzewów, obok Asimina triloba, Carpinus caroliniana i Ostrya virginiana, pod baldachimem Acer saccharum, Betula alleghaniensis i Fagus grandifolia. Klon pensylwański rośnie jako duży krzew lub małe wielopniowe drzewo osiągające do wysokości trzynastu metrów. W uprawie ma tendencję do zachowywania mniejszych rozmiarów – od siedmiu do dziewięciu metrów wysokości i od trzech do sześciu metrów szerokości. Co do zasady Acer pensylvanicum tworzy krótki pień z szeroką, ale nierównomiernie wazową koroną z płaskim wierzchołkiem.
Klon pensylwański można łatwo rozpoznać po pionowych pasach na zielonkawobrązowej korze, które u tej odmiany są dość szerokie. Te same typowe paski można dostrzec na różowych gałązkach. Gatunek ten ma największe liście spośród wszystkich klonów o wężowej korze i dlatego łatwo go odróżnić. Trójklapowy, odwrotnie jajowaty liść jest jasnozielony, na spodzie ma brązowy meszek, a latem, gdy traci włoski, zmienia kolor na jasnozielony. Jesienią liście Acer pensylvanicum przebarwiają się na żywy żółty kolor. Wiszące, żółtozielone pęki majowych kwiatów są ważnym źródłem nektaru dla pszczół i motyli. Po kwitnieniu na drzewie pojawiają się małe, uskrzydlone owoce zwane skrzydlakami.
>Acer pensylvanicum występuje w naturze w pobliżu wody na wilgotnych, kwaśnych, piaszczysto-gliniastych glebach w głębszych dolinach rzecznych oraz na chłodnych, wilgotnych, zacienionych stokach północnych. Klon ten toleruje pełny cień, ale najlepiej rośnie w półcieniu, na glebie kwaśnej do obojętnej, wilgotnej, ale dobrze zdrenowanej. Efektowna kora, wspaniałe jesienne wybarwienie i atrakcyjny, doskonale nadający się do parków pokrój sprawiają, że Acer pensylvanicum jest piękną ozdobą zacienionych miejsc w parkach i ogrodach.
