Diospyros lotus (hurma kaukaska) pochodzi z rozległych obszarów Chin, ale już od czasów starożytnych była szeroko rozpowszechniona w Azji Zachodniej i regionie śródziemnomorskim, co czyni ją jedną z najstarszych roślin uprawnych. W swoim rodzimym środowisku drzewo osiąga wysokość około dwudziestu metrów. W uprawie jest to często od ośmiu do dwunastu metrów. Korona jest półotwarta, jajowata i rośnie nieregularnie, a jej szerokość w fazie dojrzałości może osiągnąć osiem metrów. W Hortus Botanicus w Lejdzie (Holandia) można podziwiać okaz zasadzony w 1740 roku.
Diospyros lotus ma okazałe i zdrowe, stożkowate, błyszczące, ciemnozielone liście z jasnozielonym, owłosionym spodem. Jesienią liście pięknie przebarwiają się na żółto. W czerwcu żeńskie hurmy wydają niepozorne białoróżowe kwiaty w gronach o dużym kielichu. Męskie okazy mają takie same kwiaty, ale w kolorze brązowym. Drzewa żeńskie rodzą żółte owoce, które dojrzewając w październiku lub listopadzie, zmieniają barwę na purpurową i niebiesko-czarną. Owoce przypominają pomidory, ale są mniejsze od owoców Diospyros kaki i mają słodki lub lekko kwaśny smak. Są jadalne dla ludzi, ptaków i małych ssaków, a oprócz tego nadają się do kiszenia i suszenia. Diospyros lotus rodzi żółtobrązowe pędy z czarnymi pąkami, a w okresie dojrzałości ma silnie żłobioną korę, z której łuszczą się prostokątne płaty.
Diospyros lotus wymaga pożywnej, wilgotnej i dobrze zdrenowanej gleby w słońcu lub półcieniu, najlepiej w miejscu osłoniętym od wiatru. Hurma kaukaska jest odporna na mróz, ale młode rośliny zimą bywają podatne na przemarzanie. Drzewo potrafi jednak dobrze się regenerować. Diospyros lotus doskonale nadaje się do sadzenia w leśnych ogrodach, ogrodach tradycyjnych, parkach i na pasach zieleni. Ze względu na obfite owocowanie drzewo to mniej nadaje się do stosowania w nasadzeniach ulicznych.
