Prunus sargentii (wiśnia Sargenta) w Japonii nazywa się õ-yama-zakura, czyli duża wiśnia górska. Nie należy mylić jej z wiśnią piłkowaną Prunus serrulata var. spontanea, inaczej japońską wiśnią górską, chociaż są one ze sobą spokrewnione. Ta ozdobna wiśnia występuje w przyrodzie nawet na dużych wysokościach, w lasach na zboczach północnej Japonii, wraz z m.in. Quercus mongolica, Magnolia kobus, Euonymus alatus, Acer palmatum oraz Maackia amurensis. Amerykanin Charles Sprague Sargent po zobaczeniu po raz pierwszy tego drzewa w 1892 roku wspomniał go w swojej książce „Forest flora of Japan”. Z tego względu drzewo nazywa się też wiśnią Sargenta. W naturalnym środowisku Prunus sargentii uzyskuje wysokość do 18 metrów, ale w uprawach wysokość drzewa jest mniejsza i wynosi od 8 do 12 metrów. Kształt korony drzewa jest szeroki i owalny.
W kwietniu Prunus sargentii od razu wyróżnia się intensywnym, jasnoróżowym kolorem kwiatów. Drzewo to łatwo odróżnić od członków rodziny Prunus serrulata var. spontanea, ponieważ kwiaty tego ostatniego znajdują się na łodyżce. Ponadto pęki i młode pędy są lepkie, a liście grubsze. Liście są początkowo brązowe, a następnie latem zielone, po czym następuje zmiana koloru na płomienny, pomarańczowo-czerwony. Kora ma kolor kasztanowy.
Wiśnia ozdobna wygląda bardzo ładnie zarówno jako drzewo wysokopienne, jak i wielopienne w ogrodach, posiadłościach i parkach. Najlepszy efekt uzyskuje się sadząc ją w żyznym i wilgotnym gruncie. Prunus sargentii musi rosnąć w jasnym miejscu i należy ją chronić przed wiatrem i bryzą. Należy unikać zbyt wysokiego poziomu wód, wody stojącej i twardej nawierzchni. Chociaż Prunus sargentii to jedna z najmocniejszych wiśni ozdobnych, to na rynku występuje zaledwie kilka kultywarów. Jest to związane z tym, że drzewo pochodzi z niezamieszkałych obszarów i nie krzyżuje się go w przeciwieństwie do innych gatunków wiśni, które są obecne w uprawach już od wieków.
