x Sycoparrotia semidecidua (sycoparrotia) została wyhodowana w Bazylei w Szwajcarii w latach 50. XX wieku i powstała jako krzyżówka Sycopsis sinensis i Parrotia persica. Jest to tak zwana hybryda gatunkowa, a jej nazwa Sycoparrotia to skrót od nazw gatunkowych jej rodziców. Nazwa gatunku semidecidua dosłownie oznacza 'w połowie opadająca' i odnosi się do półzimowozielonego charakteru tego drzewa. Gatunek zachowuje dużą część liści przez całą zimę i gubi je dopiero na przełomie lutego i marca. x Sycoparrotia semidecidua rośnie powoli, jest raczej bardziej silnym krzewem niż prawdziwym drzewem. Dzięki przycinaniu sycoparrotia uzyskuje ostatecznie maksymalnie osiem metrów wysokości i pięć metrów szerokości.
Liście odmiany x Sycoparrotia semidecidua są podłużne, błyszczące, grube i zielone, przypominają nieco liście fikusa. Od października do stycznia część liścia zmienia kolor na przemian na żółto-pomarańczowy, czerwony i fioletowy. Po opadnięciu liści pod koniec zimy nagie gałęzie drzewa pokrywają się kwiatami. Kwiaty początkowo kwitną na czerwono-brązowy kolor, a następnie stają się żółte z powodu długich, żółtych pręcików. Po kwitnieniu drzewo ponownie wypuszcza błyszczące, zielone liście, dzięki czemu ma piękną, gęstą koronę przez cały rok, za wyjątkiem krótkiego okresu wczesną wiosną.
x Sycoparrotia semidecidua nie jest wymagająca, jeżeli chodzi o stanowisko, o ile drzewo ma wystarczającą ilość wody i znajduje się w osłoniętym miejscu na dobrze przepuszczalnej glebie. Absolutnie nie znosi stojącej wody. Odmianę tę można stosować przy utwardzonej nawierzchni, ale drzewa pozostają małe i – ze względu na niewielką wysokość korony – nie nadają się na szerokie ulice i skwery. Jest to jednak wyjątkowe drzewo na ulice osiedlowe, do ogrodów (w patio), parków i cmentarzy. Sykoparrotia nie cierpi na choroby ani szkodniki i jest bardzo silna ze względu na swoje twarde drewno. Podczas ostrych zim młode gałęzie mogą trochę przemarznąć, ale drzewo wychodzi z tego obronną ręką.
